● Mushaftaki sıralamada 64. iniş sırasına göre 108. sûre olup 18 âyettir ve Medine’de inmiştir. Sûre, adını 9. âyette geçen ve aldanma manasına gelen “et-Teğâbun” kelimesinden almıştır. İnanmayanların aldanışları, Kıyamet gününde açıkça ortaya çıkacağı için kıyamet gününe “Yevmü’t-Teğâbun (aldanma günü)” denmiştir. ● Sûrede bütün insanları Allah yaratmış olduğu halde bu hakikati inkâr edenlere de O’na iman edenlere de –dünya hayatının var ediliş hikmetinin gereği olarak– imkân ve fırsat verildiği belirtilmektedir. Sorumluluk sahibi bir varlık olarak insan, evrenin yaratılış hikmeti ve kendi özellikleri üzerinde düşünmeye çağırılmakta, ifadenin tabii akışı içinde İslâm inancının temel unsurları üzerinde durulmaktadır. Sûrenin son bölümünde, Allah’a karşı kulluk görevini yerine getirmekten alıkoyabilecek faktörlerle örülü dünya hayatında hem bu vecîbenin düzgün ifası hem de beşerî ilişkilerin sağlıklı yürütülebilmesi için bazı altın öğütler verilmektedir.