17.Cüz’de Enbiya ve Hac surelerinin tamamı bulunmaktadır. Genel anlamda üç mesajı bulunur. İlki Allah’ın; peygamberlerin ve kendisinin yolunda çalışan müminlerin dostu, destekçi olmasıdır. Enbiya suresi, peygamberlerin mücadeleleri ve Allah’ın hâkimiyetinden bahseder. Surenin girişinde peygamberlere tavır alanların durumu anlatılır (Enbiyâ, 21/1-47); daha sonra peygamberlerin mücadeleleri ve kurtuluş örnekleri aktarılır: a. Hz. İbrahim, tevhid mücadelesi ve ateşten kurtuluşu, b. Hz. Lut, tevhid mücadelesi ve azaptan kurtuluşu, c. Hz. Nuh, tevhid mücadelesi ve tufandan kurtuluşu, d. Hz. Eyüb ve sabrı ile sıkıntıdan kurtuluşu, e. Hz. Yunus, mücadelesi ve cezadan kurtuluşu, f. Hz. Zekeriya’nın soyunun Hz. Yahya ile devam etmesi, g. Hz. Meryem’in soyunun Hz. İsa ile devam etmesi. İşte bunlar İslam ümmetinin tarihsel sürecidir (Enbiyâ, 21/48-91). İkincisi peygamber sonrası durumdur. Enbiya suresinde ise, peygamberlerden sonra ümmetlerinin halleri aktarılır: a. Dinlerini parçaladılar, tahrif ettiler, b. Salih amel işleyenler ve sapmayanlar kurtuldu, c. Sapanlar dünya ve ahirette cezalandırıldı (Enbiyâ, 21/92-106) Üçüncüsü ise haccın evrenselliğidir. Hac suresinde, Allah’ın yeryüzündeki sembollerini anlamamız ve onlara karşı saygılı olmamız istenir. Kâbe, tevhidin sembolüdür, Safa ile Merve fedakârlığın sembolüdür. Kurban, Allah’a yaklaşmanın sembolüdür. Surenin başında insanlar takvaya (sorumluluk bilincine) çağrılır, ölüm ve hayat üzerinde düşünmeleri istenir (Hac, 22/1-24); daha sonra yoğun bir şekilde hac ibadeti, tevhid inancı, Hz. İbrahim’den bugüne kadar Kâbe’nin konumu ve önemi, hacda kesilen kurbanlarla ile ilgili hükümler, Allah için yaşamanın ve mücadele etmenin önemi anlatılır (Hac, 22/25- 76). Bu surede, secde ayeti de bulunmaktadır. Rabbimizin bütün emirlerine boyun büktüğümüzü ve itaat ettiğimizi secde ile göstermemiz istenir. İbn Mes’ud şöyle dedi: “ Hac suresi, içinde secde emri olduğu halde Resûlullah’a inen ilk suredir. Allah Resûlü sureyi okuduktan sonra secde yaptı ve insanlar da secde yaptılar…” (Hakim, 1/342 (803), (sahih)). Secde, Allah’a kulluğun zirvesi ve itaatin bir sembolüdür.