● Mushaftaki sıralamada 7. iniş sırasına göre 39. sûre olan A’râf sûresi, 206 âyet olup Mekke döneminde inmiştir. Ancak 163-170. âyetlerin Medine döneminde indiğini söyleyen âlimler de vardır. Sûre, adını 46. ve 48. âyetlerde geçen ve yüksek yerler, yüksek mevkiler anlamına gelen “el-A’râf ” kelimesinden almıştır. Sûre âyet sayısı itibariyle Mekke’de inen sûrelerin en uzunudur, Kur’an’da da en uzun sûrelerin üçüncüsüdür. Bu sebeple “es-seb‘u’t-tıvâl” (yedi uzun sûre) arasında gösterilir. Ayrıca En‘âm sûresiyle birlikte “iki uzun sûre” diye de anılır (İbn Âşûr, VIII/2, s. 5-6). ● Üslûp ve muhteva bakımından bir önceki sûrenin (En‘âm) devamı gibi görünen A‘râf sûresinde de iman meseleleri, bilhassa âhiretle ilgili hususlarla vahyin önemi, ataları körü körüne taklit etmenin yanlışlığı ve zararları, müminlerle inkârcıların âhiretteki durumlarının mukayesesi, Allah’ın mutlak hükümranlığı, rahmetinin genişliği gibi itikadî konular işlenir. Bunun yanında geçmiş peygamberlerin hayatlarından misaller verilerek onların iman uğrundaki mücadeleleri gözler önüne serilir; sırası geldikçe müşrikler uyarılır; müminlere de sabır ve sebat tavsiye edilir. ● Nesâî’nin naklettiği bir hadise göre Resûlullah, akşam namazının ilk rekâtında Fatiha’dan sonra bu sûrenin bir bölümünü, ikinci rekâtında da kalan bölümünü okurdu (“İftitâh”, 67).